Wat jou allemaal overkomt in je leven is allicht óók dramatisch - teenage angst, lauwe koffie, al je sokken in de was -, maar het is vast niet zo erg als wat DJ Kutmah over zich heen kreeg. De producer uit LA zag zijn huis afbranden, werd gedeporteerd en raakte zijn vriendin kwijt. Dat is goddomme een volwaardig bluesrepertoire, mensen!
Diezelfde Kutmah kwam afgelopen maand een hoogstpersoonlijk broeikaseffect veroorzaken op ‘Out There’ in de White Cat in Gent. Ook van de partij waren The Loopdiggers (Lander Gyselinck + Mixmonster Menno), Daptunes (Dyn-O-Mite) & DJ Azer (All Eyes on HipHop). Met resultaat: de zaal was halverwege al zo tropisch dat we een kolonie pootjebadende flamingo’s moesten verjagen uit onze okselvijvers. In de setlist: nummers van vrienden Gonjasufi en Flying Lotus, hiphopbeats, psych-rock, flarden reggae en zelfs als dubstep uitgedoste bluestunes. Eenmaal uitgewrongen spraken we Kutmah, die er als zoon van een Schotse vader en een Egyptische moeder uitziet als een heteroseksuele Gabriel Rios. Hij vat het interview aan met de woorden ‘man’, ‘ik’, ‘ben’ en ‘dronken’, wat gezien zijn uitbundige inname van rum, Hennesy cognac en wiet vrij plausibel lijkt. Daarna volgt dit: “Ben je ooit weggelopen van huis? Dat je naar een vriend gaat die eigenlijk niet echt je vriend is? Dat gevoel van vertrekken zonder te weten waar je gaat belanden, dat is wat ik zoek in muziek.”
Ik hoorde je vanavond zeggen: ‘Het kan mij niks schelen als mensen weggaan, ik wil mijn eigen muziek draaien.’
“Gisteren nog gebeurd, in Fabric in Londen. Ik kwam op na J-Rocc en de halve zaal ging weg toen ik begon. Fuck ’em. Ik wil niet spelen voor mensen die na een paar nummers afhaken of een hele avond hetzelfde willen horen. Dus speel ik raar spul tot ze weggaan. Bekijk het zo: ik begin met een broodje vis-mango-worst en daarna komt er pas iets zoets, voor de mensen die geduld hebben. Ik heb het nog meegemaakt ik helemaal opging in mijn set, tot er iemand op mijn schouder kwam tikken: ‘Gast, je bent de enige in heel de zaal.’ Toen vroeg ik me wel even af waar ik mee bezig was, maar ik heb niets veranderd. Je leeft niet als je jezelf niet af en toe in verlegenheid durft brengen.”
Flying Lotus, Gaslamp Killer en jijzelf hebben intussen wereldwijd een publiek gevonden. Hoe was het in het begin?
“Verschrikkelijk, het liep voor geen meter. Ik had een vaste avond in een club in LA en daar kwam hooguit 20 man op af. Iedereen ging in die tijd naar die afschuwelijke electrofeestjes van Steve Aoki, alleen omdat het daar volliep met supermodellen. Flying Lotus heeft zijn allereerste show ooit nog gespeeld in onze club, in 2005 was dat. We kregen 60 dollar op het einde van de avond en die moesten we dan delen door vijf.”
Jij communist.
“Het was balen. Als ik niets betaald kreeg, voelde dat ook aan als niets, want ik had toen zelf geen geld, geen bankrekening om op terug te vallen. Ik kocht elke week voor driehonderd dollar aan platen, deed alle promotie, boekte iedereen en speelde zelf in het begin van de avond, en dan kreeg ik daar net genoeg voor om een drankje te kopen. Hetzelfde met Sketchbook Radio, onze radioshow. Ze hebben ons buitengegooid omdat niemand naar ons programma luisterde. Iedereen wou Daft Punk horen. Later pas hebben we door het internet ontdekt dat heel veel mensen ons wél goed vonden.”
The New Error
Je hebt net het tweede deel van The New Error uitgebracht, een driedelige mix-cd met onuitgegeven beats van Madlib, Flying Lotus en MF Doom. Hou je van fouten in muziek?
“Ik hou van dingen die ‘anders’ klinken. Toen ik begon te dj’en had je in LA al The Beat Junkies (legendarische turntablecrew), met J Rocc, Babu, Icy Ice,…en die waren allemaal retegoed. Omdat ik zo laat begonnen ben, moest ik wel iets anders verzinnen. Dus ben ik maar rare instrumentals gaan uitzoeken: Prefuse 73 en zo, Daedelus ook. Ik hoor niet thuis op een groot podium. Je hebt FM-radio in perfecte kwaliteit en de krakerige AM-band. Ik ben AM.”
Hoe heb je Gaslamp Killer leren kenen?
“Op het feestje van een vriend waar hij aan het draaien was. Ik dacht dat ik de enige was in wat ik deed, tot ik hem tegenkwam. Hij had die nacht twee platenbakken mee, vol met alles wat ik op dat moment draaide. Gaslamp Killer en ik zien elkaar doodgraag, maar we zijn ook rivalen. Ik kom van niets en daarom wil ik mezelf bewijzen. Ik ben niet opgegroeid met paarden en nice shit like that. Dus als ik mezelf iets waard wilde voelen, kon dat alleen door iets te doen wat niemand anders deed. Daarom was ik eerst kwaad toen ik hem zag. (lacht) Het klinkt dom en primitief, maar het draait allemaal rond ego. Zoals bij graffiti: je spuit een bus vol met je eigen pieces en de volgende dag neem je die bus met jouw naam overal op en je voelt je super.”
Exodus
Op z’n twaalfde verhuisde Kutmah van Engeland naar LA, omdat zijn vader ziek was en zijn moeder niet alleen voor hem kon zorgen. Oorspronkelijk voor enkele maanden, maar hij zou er nooit meer wegraken. Zijn verblijfsvergunning raakte evenwel nooit in orde en hij kwam niet in aanmerking voor een green card. Dat ging 22 jaar lang goed, tot mei vorig jaar. Kutmah werd gevangengezet en uiteindelijk het land uitgezet, met het verbod om de eerste tien jaar terug te keren.
“Het is misschien wel het beste wat me ooit overkomen is. Ik heb nooit overweg gekund met gezag, of het nu van mijn ouders, leraars of de politie kwam. Dus schopte ik heibel of probeerde ik me er uit te praten. Tot ik vorig jaar opgesloten werd en geen enkele controle over mijn eigen situatie had. Je kunt niet discussiëren met mensen met geweren. Weet je, het is op een domme manier gebeurd. Ze mogen je huis niet binnenvallen om je te arresteren, dus deed ik nooit open als er iemand aanbelde. Die nacht hoorde ik de bel en de voetstappen van mijn vriend die naar de deur ging. Ik was nét te laat om hem tegen te houden. Zes uur later zat ik vast in een opvangcentrum. Het is niet alsof ik niet wist wat me al die jaren boven het hoofd hing. Ik wilde het al heel lang rechtzetten, maar hoe? Ik had advocaten betaald, maar die nemen je gewoon je geld af. In 1997 heb ik een formulier getekend waarin ik toezeg om binnen de drie maanden het land te verlaten. Blijkbaar was dat genoeg om me uit het land te gooien, ook al heb ik in mijn 22 jaar in de VS niets fout gedaan.”
Hoe gaat het nu met je?
“Geweldig, echt waar. Eindelijk moet ik me niet meer de hele tijd verbergen of bang zijn voor wat komen gaat. De laatste zes maanden heb ik meer plaatsen bezocht dan in de twaalf jaar daarvoor, omdat ik al die tijd het land niet uit kon. Als ze mij vroegen voor een Europese tour, loog ik altijd dat ik het net druk had, later misschien,... Ik ben ondertussen in Israël, Egypte, Berlijn,…geweest, het is goed om eindelijk andere delen van de wereld te zien.”
Je bent uiteindelijk opgepakt toen je met je vriendin lag te slapen. Zijn jullie nog samen?
“Nee, dat is voorbij. Hoe goed je relatie ook is, je kan ze niet volhouden op Skype. We zijn alle twee geen kinderen meer, we wisten dat het er aan zat te komen. Ik probeer mijn energie nu een tijdje op mijn werk, mijn muziek en mijn tekeningen te richten.”
Klopt het dat je bent beginnen tekenen door de tieten van je buurvrouw?
“Yep! De moeder van het jongentje bij wie ik ging spelen na school. Ik heb die jongen onlangs teruggezien op Facebook en nu is hij zo’n white power extremist geworden. Hij lijkt Hitler’s droomkindje wel. Vreemd, want zijn moeder is Spaans: ze was altijd heel warm en vriendelijk, én met pronte tieten! Ik ben beginnen tekenen door me voor te stellen hoe ze er naakt zou uitzien.”
Heb je haar ooit echt in haar nakie te zien gekregen?
“Ok, luister: ik zat in een hoger jaar dan mijn vriendje en had vroeger gedaan met school, meestal ging ik dan al naar zijn huis. Op een keer was er niemand thuis en deed ik een dutje in het bed van zijn ouders. Toen ik wakker werd, deed ik de lade van haar kast open. Bleek dat die vol zat met polaroids van op vakantie. Zijn moeder topless naast een fontein, naakt bij een waterval,…(denkt na) Is dat de trigger geweest voor alles wat ik nu doe?”
Brand!
Vier jaar geleden brandde je appartement af. Wat is er gebeurd?
“Ik was uitgeweest tot 5 uur ’s morgens en ik wilde thuis nog een film kijken: The Deer Hunter. Slechte keuze eigenlijk, want ik was dronken en apestoned. Ik moet in slaap gevallen zijn, hoe lang weet ik niet, maar plots werd ik wakker en was er overal zwarte rook. Omdat ik zo high was, begreep ik de hele situatie niet echt. Ik stond daar maar wat voor me uit te kijken: ‘Hé, wat vreemd.’ In een flits drong het toch tot me door wat er aan de hand was en ben ik mijn huisgenoot wakker gaan maken. Zijn neus, zijn ogen, zijn hele gezicht zag al zwart van de rook… We zijn samen uit het raam gesprongen. Hij begon helemaal te flippen over wat er nog binnen lag: unieke spullen van de Beastie Boys en een versterker van Rod Stewart. Ik zat ondertussen met grote ogen naar het vuur te kijken, ik had nog nooit zoiets hypnotiserend gezien. De ambulanciers en de politie vonden me zelfs verdacht omdat ik er zo kalm bij bleef. De brand was ontstaan doordat een vriend van mijn huisgenoot een ventilator aan laten staan, blijkbaar is die oververhit geraakt.”
Heb je nog iets kunnen redden?
“Mijn grote platenzak, die nog aan de voordeur stond. Je kent dat wel, thuiskomen en je spullen meteen ergens dumpen, dat was mijn geluk. En omdat het vuur het laatst aan mijn kamer kwam, was ik maar de helft van mijn platen kwijt. Gelukkig de slechte helft van mijn collectie. (lacht) Niet dat het er veel toe doet, als je bijna dood was geweest.”
DOOR SHIZZLE LE SAUVAGE EN JENS D’HONDT
