- VERHALEN VOL VINYL 2.0 -
Op mijn dj-tochten door de Gentse straten en ver daar buiten kom ik mensen tegen. Grote en kleine mensen, dikke of dunne, ook wel oude en jonge, mooie en lelijke, vriendelijke en enthousiaste rakkers, dan wel zure, gefrustreerde azijnpissers. Allen hebben zij hun verhaal en levensloop. Wat hen echter verbindt is de liefde voor muziek, u vind hier vanaf nu de verslagen, groot of klein, terug in 'Verhalen vol vinyl'.
De toekomst in het Belgische dj-landschap is alvast verzekerd met deze twee enthousiaste jongelingen uit Brugge! Maak kennis met Michiel en Jonas, respectievelijk 8 en 9 jaar. Ik kwam hen tegen, of beter gezegd: zij zochten mij op, afgelopen zomervakantie op het foodtruckfestival Barrio Cantina te Brugge. Voor Michiel kon de school niet snel genoeg terug beginnen want 'die vakantie begon nu toch wel erg lang te duren'. Voor Jonas mocht de vakantie gerust nog een tijdje duren want naar school gaan vond hij maar 'nutteloze tijdverspilling'.
'Wat ik aan het doen was?', vroeg Jonas enthousiast en zonder de minste schroom of terughoudendheid. 'Oohjoo ja, gij zijt zo enen gelijk Dimitri Vegas en Mike Like zeker?!' Dimitri en Mike waren blijkbaar hun grote voorbeelden in de dj-wereld. Gelukkig voor hen, èn voor de mensheid in het algemeen, heb ik dit nog uit hun hoofd kunnen praten. En of ze eens mochten 'skratsen'. 'Toeeee, pleaseeee, aleee ja, want gij (ik) kan dat toch thuis iedere dag doen en wij moeten straks toch al naar huis :( (pruilmond).' Ze 'skratsten' erop los alsof hun leven ervan af hing. En daar zag ik al die vlam in de ogen van Jonas, Michiel wou eigenlijk vooral bij zijn vriend zijn en spelen. Maar de Jonas, nee die was niet weg te slaan van de dj-booth, aandachtig volgend en in z'n hoofd waarschijnlijk al op Tommorowland aan de knoppen draaiend, ik zag het allemaal in zijn ogen.
Toen kwam mama dat het tijd was naar huis te gaan, Michiel was al ergens te velde maar Jonas moest van het podium worden getrokken door mama Lut. 'Alee, vlug nog een foto met 'den dj' dan.'
Ik kreeg nog een dikke high five van de Jonas en een vriendelijke knipoog van mama Lut en weg waren ze.
'Wat ik aan het doen was?', vroeg Jonas enthousiast en zonder de minste schroom of terughoudendheid. 'Oohjoo ja, gij zijt zo enen gelijk Dimitri Vegas en Mike Like zeker?!' Dimitri en Mike waren blijkbaar hun grote voorbeelden in de dj-wereld. Gelukkig voor hen, èn voor de mensheid in het algemeen, heb ik dit nog uit hun hoofd kunnen praten. En of ze eens mochten 'skratsen'. 'Toeeee, pleaseeee, aleee ja, want gij (ik) kan dat toch thuis iedere dag doen en wij moeten straks toch al naar huis :( (pruilmond).' Ze 'skratsten' erop los alsof hun leven ervan af hing. En daar zag ik al die vlam in de ogen van Jonas, Michiel wou eigenlijk vooral bij zijn vriend zijn en spelen. Maar de Jonas, nee die was niet weg te slaan van de dj-booth, aandachtig volgend en in z'n hoofd waarschijnlijk al op Tommorowland aan de knoppen draaiend, ik zag het allemaal in zijn ogen.
Toen kwam mama dat het tijd was naar huis te gaan, Michiel was al ergens te velde maar Jonas moest van het podium worden getrokken door mama Lut. 'Alee, vlug nog een foto met 'den dj' dan.'
Ik kreeg nog een dikke high five van de Jonas en een vriendelijke knipoog van mama Lut en weg waren ze.
LUT, MICHIEL & JONAS, merci voor het enthousiasme en succes in de nieuwe klas!
Thanks Barrio Cantina
