Gentse oma's

Die oma's, opa's, bomma's, mémés, pépés en bobonnes van tegenwoordig toch! Ze blijven me verbazen! Van de gierige mémé aan de ingang van de GB tot de uiterst goedgezinde bomma hieronder op verdiep twee.

Gentse oma's, deel 1.

Vrijdag 12 november was die dag waarop je, indien in het bezit van de juiste uitgeknipte bon, een gratis fles druivensap (1liter, hoge kwaliteit) kon scoren in je plaatselijke supermarkt.
Die vrijdag ging ook ik mijn boodschappen doen in die plaatselijke supermarkt, alwaar ik een bevoorrecht getuige werd van de grootst bekende druivensap-scam van het Westelijke halfrond in lange tijden. Neen, niet die losgeslagen neger, die uitgeprocedureerde Kosovaar of ingeweken Chinees, neen het was mevr. Germaine van achter de hoek. De dag dat haar man stierf veranderde er iets in haar leven.
Boodschappenlijstje in m'n hoofd herhalend slof ik naar de ingang van de GB; naast de bekende oude bedelaar staat mevr. Germaine amechtig iedere binnenkomende klant te monsteren, grote zak in haar rechterhand, tweede zak achter haar in het hoekje.
'Dag joegne, zou 'k ik iets mogen vragen... Ik heb hier nog een bon gevonden voor een doos druivensap maar ik ben die vergeten vragen en mijn zuster zit nog binnen in de winkel maar ik kan niet terug binnen want ik moet hier wachten op ...' Een mooi en aandoenlijk verhaal klonk me in de oren. Vriendelijk zoals ik de laatste tijd door het leven ga, stel ik haar gerust en ga in op de vraag om in haar plaats de doos druivensap te halen. (Sla ... tomaat, euhm ... vlees niet vergeten; is er nog genoeg melk?)
Kassierster: 'Dat is dan 14 euro 90 aub.' Alstublieft, dank u wel. Ik: 'Ah, voor ik het vergeet, ik heb hier nog een bon voor een doos druivensap?' Kassierster: 'Geen probleem, alstublieft.' Net voor ik buiten ga komt de klant voor me terug naar binnen met, jawel, een bon voor een doos druivensap. 'Sorry, ik was deze bon vergeten in te wisselen.' Kassierster: 'Ja, da's zeker voor die oude vrouw daar buiten? Heb je die bon van haar gekregen? Ik kan u geen doos meer meegeven hoor, die mevrouw staat daar al een hele dag en vraagt aan zorgvuldig uitgekozen slachtoffers of ze haar doos niet willen halen.'
Zo zit de vork dus in de steel. Het oude, hulpeloze, vergeetachtige mevrouwtje wordt plots een medogenloze, schijnheilige, gierige mémé! Ik stap naar buiten met een illusie minder; wat begon als een goede daad door het helpen van een oud vrouwtje, eindigt met het medeplichtig zijn aan de daden van een meester-oplichter in de druivensap-sector.
Ik geef haar de doos druivensap, 'Awel da's wel da, mijnen joegnen.' Bijna knijpt ze in m'n wang, zoals meerdere bomma wel eens pleegt te doen wanneer kleinzoon na lange tijd nog eens op bezoek komt. Ik zie m'n doos druivensap in zak twee verdwijnen, naast de rest van het palet druivensap. Zo op het eerste zicht zag ik een goeie 25 à 30 liter druivensap in haar zak. Moet er nog sap zijn?           

Gentse oma's, deel 2.

Ik heb altijd al een beetje een gemengd gevoel gehad bij mensen die de oorlog nog meemaakten en nog prille veertigers waren in de jaren 80. Waar ik me vroeger geweldig kon ergeren aan hun geur (jawel), conservatieve opvattingen en hun ongeloofelijke traagheid in het stappen, denken, bewegen en vertellen weet ik ze nu wel degelijk te appreciëren, bv. om hun interessante verhalen, levenswijsheid en overlevingsdrang. Dit gezegd zijnde.
Woensdag 5 januari kwam ik al fluitend de gang van mijn appartement binnen. Toen ik bijna aan mijn deur kwam, ging de deur van de oude vrouw recht tegenover me open en zag ik vaag de contouren verschijnen van het aldaar residerende oude vrouwtje.
'Awel, zijde gij da die zo aant schuifelen is? wordt me toegeworpen met een vriendelijk gezicht.
Ik beaam.
'Da vinkik nu azuu schuun eeh, gij kunt echt schuun schuifelen.' 'Zal ik nog een airke schuifelen voor u mevr. ?' Zij beaamt.
Ik geef een aria ten beste en merk dat mevr. het heel erg apprecieert en zie een glimlach verschijnen op haar diep gegroefde gezicht. 'Dank u wel mijne joegnen, tes vrie schuune. Een gelukkig jaar eh manneke.'
Later die dag belt ze aan met in haar hand een mand vol sandwichen, een pot zelfgemaakte confituur en een halve fles tafelbier. Soms heeft een mens niet veel nodig om gelukkig te zijn.